قیدهای زمانی در زبان انگلیسی به ما کمک می‌کنند تا زمان وقوع یک رویداد یا عملیات را مشخص کنیم. "now", "then", "today" و "tomorrow" از مهم‌ترین قیدهای زمانی هستند. مثال: I am studying now. (من الان در حال مطالعه هستم.) I visited the museum then. (من آن وقت موزه را بازدید کردم.) I have a meeting today. (من امروز یک جلسه دارم.) We will go shopping tomorrow. (ما فردا خرید می‌رویم.)

قیدهای زمانی می‌توانند در ابتدا، وسط یا انتهای جمله قرار گیرند، ولی موقعیت آن‌ها ممکن است معنای جمله را تغییر دهد. مثال: Today I have a lot of work. (امروز کار زیادی دارم.) I am busy now. (من الان مشغولم.) Will you help me then? (آیا پس از آن به من کمک می‌کنی؟) Let's meet tomorrow. (بیا فردا ملاقات کنیم.)

هر قید زمانی دارای نکات خاص خود است. "now" برای زمان‌های کنونی، "then" برای زمان‌های گذشته یا آتی، "today" برای زمان‌های روز جاری و "tomorrow" برای زمان‌های آینده استفاده می‌شود. مثال: I want to eat now. (من می‌خواهم الان بخورم.) Then what did you do? (پس بعد از آن چه کردید؟) Today is a beautiful day. (امروز یک روز زیبا است.) I will see you tomorrow. (من فردا شما را می‌بینم.)

• A) now
• B) then
• C) today
• D) tomorrow

• A) now
• B) then
• C) today
• D) tomorrow

قیدهای زمانی در زبان انگلیسی ابزارهای مفیدی برای نشان دادن زمان وقوع یک حادثه یا عمل هستند. با استفاده صحیح از آن‌ها، می‌توانیم جملات دقیق‌تر و واضح‌تری بسازیم.

"زبان، زمان را نیز شکل می‌دهد. با یادگیری، زمان را بهتر درک کنید."