person

یک انسان، به ویژه به عنوان فردی با شخصیت خاص خود در نظر گرفته می شود

کسی که نامش معلوم نیست

شخص یا گروهی از افراد که دارای حقوق و وظایف خاصی هستند

یک مرد، زن یا کودک

هنگام توصیف شخصیت شخصی استفاده می شود

اگر کاری را انجام می دهید یا شخصاً به جایی می روید، آن را انجام می دهید یا خودتان به آنجا می روید

در دستور زبان برای توصیف افعال و ضمایری که به افراد مختلف در یک مکالمه اشاره دارند استفاده می شود. شخص اول (من یا ما) به شخصی که صحبت می کند، نفر دوم (شما) به شخصی که با او صحبت می شود و شخص سوم (او، او، آن، یا آنها) به شخص یا چیز دیگری اشاره دارد که در مورد آن صحبت یا توصیف می شود

برای ترکیب با اسم ها برای تشکیل اسامی جدید که به شغل یا وظیفه خاصی که شخصی دارد استفاده می شود. برای جلوگیری از اظهارنظر غیرضروری در مورد جنسیت شخص خاص، اغلب به جای - مرد یا - زن استفاده می شود.

شخص همچنین هنگام توصیف شخصیت یا شخصیت شخصی استفاده می شود

→ شخص حقوقی

قدرت لزوما انسان را خوشحال نمی کند.

یک شخص می تواند به طرز شگفت انگیزی در دشت های بزرگ خوشحال باشد.

باشگاه به افراد زیر 21 سال اجازه ورود نمی دهد.

شناخت کوین آدم آسانی نیست.

حدود 70 درصد از سالمندانی که با افراد جوان تر زندگی می کنند، به شدت ناتوان هستند.

فرم مشخصات دعوی توسط دفتر دادگاه شخصاً به طرفین ارائه می شود.

به نظر من سو واقعاً آدم خوبی است.

در عمل اگر نه همیشه در قانون، یک زوج متاهل تبدیل به یک نفر می‌شدند که آن شخص شوهر است.

این باید یک فرد شرور در زیر سطح باشد که به نظر می رسد قابل اعتماد باشد.

پلیس به دنبال فرد یا افراد مسئول آتش سوزی است.

من مشتاقانه منتظر ملاقات با فردی هستم که بر این غریبگی مسلط شده است.

نرخ با توجه به تجربه شخصی که با کار سروکار دارد متفاوت است.

فردی که اول تمام شود یک جایزه ویژه دریافت می کند.

اگر از من در مورد لاتین می‌پرسید، از شخص اشتباهی می‌پرسید.